Saga of the Sun: Part 5

Κεφάλαιο 4: Απρόσμενες συναντήσεις.

 Η Τάλιαν προχώρησε στους γνώριμους πλακόστρωτους δρόμους του Μίντιορε. Δίπλα της ο Σίφερ απλά ακολουθούσε. Φαίνονταν σαστισμένος από το περίεργο ταξίδι. Ο ίδιος περίμενε να εμφανιστεί σε μια άλλη σκοτεινή χώρα για να συνεχίσει το έργο του αλλά τα σχέδια του ναυάγησαν. Το πρώτο πρόβλημα που αντιμετώπισε ήταν το άπλετο φως. Τα μάτια του τον ενοχλούσαν και έτσι φόρεσε την κουκούλα από τον μανδύα του. Ξαφνικά η Τάλιαν κοντοστάθηκε. Κάτι ήταν διαφορετικό από την προηγούμενη φορά που επισκέφτηκε την πόλη. Υπήρχε μια έντονη κινητικότητα και στρατιώτες σε μεγάλο αριθμό περιφρουρούσαν τους δρόμους. Πόλεμος ήταν το πρώτο πράγμα που τις ήρθε στο μυαλό. Η Τάλιαν δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις με τις αρχές αλλά και με την ίδια πόλη του Μίντιορε. Ήταν ένας απολυταρχικός θεσμός και τίποτα άλλο. Ένα συμβούλιο γερόντων κυβερνούσε την πόλη και οι απολιθωμένες τους ιδέες οδηγούσαν σε μια στρατοκρατία. Αυτή η εμμονή των αρχών είχε οδηγήσει στις φήμες για τον επικείμενο εμφύλιο. Το θυμόταν αμυδρά μιας και ας είχαν περάσει πολλά χρόνια από τότε που εξαφανίστηκε. Οι τελευταίες αναμνήσεις από το τόπο αυτό ήταν ότι είχε πλακωθεί για τα καλά με αρκετούς φρουρούς και οδήγησε ορισμένους στους ναούς για γιατρειά και τον εαυτό της στο κελί για μερικά βράδια. Ήξερε που να ξεκινήσει την αναζήτηση της. Το πανδοχείο ο Φλεγόμενος Μονόκερων ήταν το τελευταίο καταφύγιο της ομάδα της πριν χαθεί.

 Στο πανδοχείο είχε μια παράξενη ησυχία. Πριν από καιρό εδώ μέσα γίνονταν ένας μικρός χαμός και η Τάλιαν το θυμόταν καλά. Υπέροχη μπύρα και καταπληκτική παρέα. Μια κοπέλα κάθονταν στο πάλκο και τραγουδούσε:

...Και ας είναι οι φίλοι μας μακριά
μια σκέψη τους στέλνω μοναχά
να είναι πάντα καλά
και του γυρισμού τον δρόμο να βρουν γοργά...

Η Τάλιαν χαμογέλασε και εστίασε το βλέμμα της πάνω στην Δανάη. Παρά το γεγονός ότι το φως δεν έμπαινε εδώ μέσα η Τάλιαν μπορούσε να δει το ατίθασο κόκκινο μαλλί της Δανάης. Η φωνή της ακούγονταν τόσο όμορφα στα αυτιά της. Ένοιωθε ότι γύρισε σπίτι. Η κραυγή χαράς της Δανάης ήταν αρκετή για να φέρει την αναστάτωση στο πανδοχείο. Έτρεξε και αγκάλιασε την Τάλιαν. “Που ήσουν τόσους μήνες;”. “Μήπως βρήκες καινούργιο άνδρα;” είπε ρίχνοντας ένα βλέφαρο στον νεοφερμένο Σίφερ. “Μήνες; Μα λείπω περισσότερο” είπε η Τάλιαν και σαστισμένη γύρισε και κοίταξε τον Σίφερ ο οποίος της έκανε ένα νεύμα. Η Δανάη έβαλε την Τάλιαν και τον Σίφερ να καθίσουν σε ένα τραπέζι, φώναξε τον πανδοχέα να ετοιμάσει κάτι να φάνε και ανέβηκε στον πάνω όροφο να φωνάξει τους υπόλοιπους. Το τελευταίο εξάμηνο η Δανάη ήταν το πρώτο όνομα του μαγαζιού παρά το γεγονός ότι ο πόλεμος είχε ξεκινήσει και οι δουλείες είχαν ατονήσει.

Τα λίγα λεπτά που μεσολάβησαν μέχρι την επιστροφή της Δανάης και της υπόλοιπης ομάδας και το γλέντι που κράτησε όλη μέρα το μυαλό της Τάλιαν ταξίδευε. Περίμενε να δει όλη την ομάδα της σώα και αρτιμελής αλλά ποθούσε να δει τον Φέανορ και τον Ρόχνερ. Αυτά τα 2 πρόσωπα ήταν τα πιο σημαντικά για αυτήν. Η αλήθεια είναι ότι κατσούφιασε όταν είδε μόνο τον Άζραθορ και την Ιλιάνα αλλά αμέσως χαμογέλασε. Ήθελε να ρωτήσει τόσα πολλά πράγματα λες και ο χρόνος στένευε τα όρια του. Αλλά ένα καλό φαγητό σε συνδυασμό με πολύ αλκοόλ ήταν τα απαραίτητα για έναν πολεμιστή όπως η Τάλιαν. Σύστησε τον Σίφερ στην υπόλοιπη ομάδα και τους διηγήθηκε την ιστορία στο σκοτεινό κόσμο και το πως επέστρεψε χωρίς βέβαια να τους αποκαλύψει το καλά κρυμμένο της μυστικό. Η υπόλοιπη ομάδα στην συνέχεια της διηγήθηκαν πως ο Κυλέων γύρισε πίσω στο Σαν μαζί με την Κυλητηρία φοβούμενος ότι ο πόλεμος θα έφτανε μέχρι τα σύνορα του χωριού μας, για το πόλεμο που λαμβάνει χώρα ανάμεσα στις 2 πόλεις και στην γενικότερη αναταραχή που επικρατεί στην κοιλάδα. Από όλα αυτά όμως 2 γεγονότα τάραξαν την Τάλιαν: το γεγονός ότι ο Φέανορ δεν είχε εμφανιστεί πουθενά μετά την εξαφάνιση του και οι περισσότεροι τον θεωρούσαν νεκρό και το γεγονός ότι ο Ρόχνερ είχε καταταχτεί στον στρατό του Ρόχσομ. Η Τάλιαν εξοργίστηκε και φώναξε: “ Ο Φέανορ δεν έχει πεθάνει”. Η υπόλοιπη ομάδα έμεινε άφωνη πέρα από την Δανάη η οποία δάκρυσε. Το μικρό τους ειδύλλιο πίσω στο Σαν όταν ήταν παιδιά δεν το είχε ξεχάσει. “Συγνώμη για το ξέσπασμα” είπε η Τάλιαν και κατευθύνθηκε προς τον πανδοχέα για να ζητήσει ένα δωμάτιο. Ο Άζραθορ έκανε ένα νόημα στους υπολοίπους να την αφήσουν να πάει στο δωμάτιο της, ήξερε ότι ο χρόνος ήταν το μόνο που της χρειαζόταν. Έπειτα συνέχισαν το μικρό τους γεύμα ανταλλάσσοντας τις ιστορίες τους με τον Σίφερ.

 Η Τάλιαν ξάπλωσε σε κανονικό κρεββάτι μετά από χρόνια. Ένιωσε ωραία αλλά τα νέα την είχαν ταράξει. Γιατί τι έκανε αυτό ο Ρόχνερ και γιατί δεν είχε γυρίσει ακόμα ο Φέανορ ήταν κάποια από τα άλυτα προβλήματα της. Από τότε που γεννήθηκαν τα δίδυμα Λαζάρθ μοιράζονταν έναν αόρατο δεσμό. Μπορούσε ο ένας να νοιώσει τα αισθήματα του άλλου. Ο Φέανορ ήταν ζωντανός και όλο της το είναι συμφωνούσε. Μετά από μια σύντομη προσευχή στον θεό του πολέμου και του Θανάτου, Άζραελ, έπεσε σε βαθύ ύπνο.

Συνεχίζεται...