Waldymar Sorychta(Η Αληθεια πίσω από τον Χαρακτήρα)

Waldymar Sorychta (human/ranger)

Μια μικρή ιστορία...

Σίγκιλ. Μια μητρόπολης που ξεπερνάει κάθε φαντασία. Η Πόλη των Πυλών. Αυτή την ονομασία της δίνουν οι βάρδοι και οι ποιητές. Το Κλουβί. Έτσι την αποκαλούμε εμείς που την ζούμε κάθε μέρα. Ονομάζομαι Βαλντέμαρ Σορύχτα και αυτή είναι η πόλη μου. Ξέρω κάθε της στενάκι, κάθε καταγώγι, κάθε πιθαμή αυτού του ανώμαλου δακτυλίου που μας κρατάει μέσα του. Από την γειτονιά της Κυράς του Πόνου, όπου παίρνονται οι μεγαλύτερες αποφάσεις για την πορεία όλου του Σύμπαντος, μέχρι τις πιο κακόφημες περιοχές, όπου στήνονται οι μεγαλύτερες συνωμοσίες για την κατάκτηση του Σύμπαντος.

Οφείλω να τα ξέρω όλα αυτά γιατί είναι δουλειά μου να τα ξέρω όλα αυτά. Εάν ακόμα δεν το καταλάβατε είμαι ένας τάουτ, αυτός που θα σας ξεναγήσει, θα σας δείξει και θα σας βυθίσει βαθιά μέσα στον κόσμο της Σίγκιλ. Τα διπλά μου σίμιταρ θα σας προστατέψουν από τις χειρότερες κακοτοπιές, ενώ οι φοβερές μου ικανότητες στην κάλυψη και την απόκρυψη θα σας βοηθήσουν να δείτε από απόσταση αναπνοής από αιματηρές διαμάχες στην γειτονιά των κακοποιών, μέχρι απόκρυφες τελετές στην νεκρόπολη. Δεν το βρίσκεται εξαιρετικά ενδιαφέρον;

Σας πληροφορώ ότι δεν είναι καθόλου. Τα τελευταία δέκα χρόνια που δουλεύω σε αυτή τη δουλειά, το μόνο που κάνω είναι να σώζω σουρωμένους έμπορους από επίδοξους ληστές, κατά την διαδρομή από το καπηλειό στην αγορά, ή να πηγαίνω στα κρυφά εύπορους και ευυπόληπτους πολίτες στις κακόφημες περιοχές του δακτυλίου. Το μόνο που με ευχαριστούσε ήταν όταν γύριζα σπίτι και έβρισκα την Ερέθρια. Την αγαπημένη μου Ερέθρια. Την βρήκα ορφανή, να ταξιδεύει μόνη της. Δεν ήξερε ποια ήταν και πως είχε βρεθεί στη Σίγκιλ. Την πήγα στον ναό στο Κλερκς Γουόρντ όπου και την κράτησαν, την φρόντισαν και από τότε δουλεύει στα κρατικά έγγραφα. Νόμιζα ότι θα με ξεχνούσε, αλλά με το που ενηλικιώθηκε, ήρθε με βρήκε και από τότε ήμαστε μαζί. Η απόλυτη ευτυχία.

Μέχρι πρότινος όλα αυτά. Γιατί εδώ και μια εβδομάδα Ερέθρια δεν έχει γυρίσει σπίτι από την δουλειά. Πήγα και έπιασα ένα συνάδελφο της και, με μια μικρή βοήθεια από τα σιμιτάρ μου, έμαθα πάνω σε τι δούλευε η Ερέθρια. Αρχειοθετούσε όλα τα γραφειοκρατικά έγγραφα, όχι μόνο από την Σίγκιλ, αλλά από όλους τους δακτυλίους του Πλεϊνσκεϊπ. Ώσπου πριν μια εβδομάδα έπεσε στα χέρια της ένα χαρτί που έγραφε το όνομα της και το όνομα της μητέρας της. Ήταν μια ληξιαρχική πράξη όπου σαν πατέρας της Ερέθρια δηλωνόταν ένας Άγγελος. Με το που ανακάλυψε η Ερέθρια ότι είναι Αασιμάρ, λειτούργησε το μαγικό κιγκλίδωμα της Κυράς του Πόνου και αυτομάτως η Ερέθρια εξορίστηκε από τον δακτύλιο ως πλάσμα με θεϊκή φύση.

Όταν ρώτησα που μπορεί να βρίσκεται ο συνάδελφός της μου απάντησε, οπουδήποτε. Αμέσως άρχισα την αναζήτηση μου και, επί μια βδομάδα, μπήκα στις περισσότερες γνωστές πύλες της Σίγκιλ. Αυτές, όμως δεν μπόρεσαν να με βοηθήσουν στην αναζήτηση μου. Οπότε από σήμερα θα αρχίσω να ψάχνω στις απόκρυφες πύλες, αυτές που λίγοι γνωρίζουν και ακόμα λιγότεροι μιλάνε για αυτές. Φυσικά για κάποιον που ξέρει τους δρόμους όπως εγώ, αυτού του είδους η γνώση δεν είναι απόκρυφη. Αποφάσισα να αφήσω αυτό το κείμενο πίσω μου γιατί, όταν μπαίνεις σε αυτές τις πύλες ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να καταλήξεις, σε ποιο Τάρταρο να βρεθείς καταδικασμένος για την αιωνιότητα. Η ώρα ήρθε. Ελπίζω πίσω από αυτή την πύλη να βρω αυτό που ψάχνω.