Emerald GateKeepers

"Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό που συμβαίνει, καλύτερα να μην μπούμε μέσα και εμείς, σας είπα, αυτό το δάσος έχει μαγεία, δεν το βλέπετε και εσείς πως τα πάντα εδώ είναι εκτός τόπου και χρόνου;” “Κυρία Νέντα δεν είναι σωστό να αφήσουμε τον κύριο Βαλ και να φύγουμε. Και άλλωστε που μπορούμε να πάμε; Η μόνη άλλη επιλογή είναι το ξερό και άνυδρο τοπίο που περιτριγυρίζει αυτό το δάσος. Επίσης ο κύριος Βαλ φαίνεται πως μπορεί να ανιχνεύει για κινδύνους, δεν πιστεύω πως θα ήταν σοφό να φύγουμε χωρίς αυτόν.” είπε η Μαλένκα. “Είναι προτιμότερο να πάμε να τον βρούμε και να μην ξαναχάσουμε ο ένας τον άλλο από τα μάτια μας” συμπλήρωσε η Ουέλια. “Τον προειδοποίησα πως αυτό που μύριζε δεν είναι αληθινό, είναι απίθανο η γυναίκα που μας είπε πως ψάχνει να πέρασε από εδώ και η μυρωδιά της να έμεινε στον αέρα για τόσο καιρό, θαρρείς και τον περίμενε. Και γω μύρισα μια γνώριμη μου μυρωδιά μέσα στις ομίχλες, αλλά η λογική μου υπερίσχυσε υπέρ οποιουδήποτε άλλου παραλογισμού, βοηθώντας με να καταλάβω πω

Death, be not proud, though some have called thee Mighty and dreadful, for thou art not so ; For those, whom thou think'st thou dost overthrow, Die not, poor Death, nor yet canst thou kill me. From rest and sleep, which but thy picture[s] be, Much pleasure, then from thee much more must flow, And soonest our best men with thee do go, Rest of their bones, and soul's delivery. Thou'rt slave to Fate, chance, kings, and desperate men, And dost with poison, war, and sickness dwell, And poppy, or charms can make us sleep as well, And better than thy stroke ; why swell'st thou then ? One short sleep past, we wake eternally, And Death shall be no more ; Death, thou shalt die. Τα χέρια της έτρεμαν καθώς έβλεπε την μία πρόταση μετά την άλλη να σχηματίζονται, κάθε λέξη γραμμένη με αίμα... Δεν είχε καν αντιληφθεί πως δεν βρισκόταν πλέον έξω από την πόλη, αλλά σε ένα μέρος που δεν είχε ποτέ ξαναδεί. Ξάφνου άκουσε ομιλίες, κάτι που την έκανε να σηκώσει για λίγο το βλέμμα της από το β

Θα μπορούσαμε να βολέψουμε και το παρακάτω κομμάτι στην λίστα μας; Poets Of The Fall Where Do We Draw The Line On your palm an endless wonder Lines that speak the truth without a sound And in your eyes awaits the tireless hunger Already looks for prey to run down So why do we keep up this charade How do we tell apart the time to leave from the time to wait What does tomorrow want from me What does it matter what I see If it can't be my design Tell me where do we draw the line The dance of flames and shadows in the street Make poetry nobody's ever heard The weight of loneliness stands on your feet The cage already there around the bird So why don't we join the masquerade Before it all falls apart before our love becomes insatiate What does tomorrow want from me What does it matter what I see If I can't choose my own design Tell me where do we draw the line Where's the cooling wind Where's the evergreen field Where's my mother's open arms Where's my fa