Emerald GateKeepers

Madder Mortem Breaker Of Worlds This is where forever opens This is where all flesh is grass This the mask and this the virgin This is where it falls apart Holy mother, triple goddess Dream and death through blood evoke Through your womb we bleed and burn and now: Rise again Breaker of worlds So the seed is sown to reap And so the blood is sweet anew So intone the word not spoken Now the time to break the truce Ah! And the world splits apart And the essence flows free And whatever she gives I am ready to take For the keeper of the crossroads is the keeper of the keys; The one who stirs your silent dreams, the one who wakes the fear As she stands before you at the lake to lead you to the shore, She's the one who is the breaker, she's the one who waits no more Breaker of worlds Νομίζω πως βρήκα την απόλυτη μπαλάντα που εκφράζει την Νέντα (με λόγια νέτα σκέτα)! Μόνο που ακόμα δεν έχω καταλήξει άμα το τραγουδάει κάποιος τρίτος στη Νέντα, άμα το τραγουδάει η Νέντα στον εαυτό της και

Και όπως υποσχέθηκα, με χαρά σας παρουσιάζω το καινούριο μας blog!!! Ελπίζω να σας αρέσει, εγώ το λάτρεψα από την στιγμή που άρχισα να έχω τα πρώτα αισθητά αποτελέσματα με την επεξεργασία των εικόνων! :))) Περιμένω τα σχόλια σας εναγωνίως! Up to the stories now!!!

Είμαι στην ευτυχή θέση να ανακοινώσω πως το καινούριο wallpaper του blog μας είναι έτοιμο και σύντομα θα επέλθουν οι απαραίτητες αλλαγές, σύμφωνα με το campaign που παίζουμε και την ατμόσφαιρα που απαιτεί! Αυτή τη στιγμή δουλεύω πάνω στο banner μας, οπότε λέω να σας κρατήσω μερικές μέρες σε αγωνία μέχρι την τελική αλλαγή, δίνοντας και στον εαυτό μου λίγο χρόνο να ξαναθυμηθώ την HTML επεξεργασία που πρέπει να κάνω για να λειτουργούν όλα σωστά! Stay tuned! Andromeda

Περπατούσαν για αρκετές ώρες, πλησιάζοντας την καταιγίδα, όταν το έδαφος άρχισε και πάλι να αλλάζει, αυτή τη φορά σταδιακά. Μπροστά τους είδαν να σχηματίζεται άλλο ένα δάσος. Όχι, αυτή την φορά τίποτα δεν φαινόταν αλλόκοτο, ούτε και το δάσος ήταν μεγάλο. Αντιθέτως, όλα έδειχναν απόλυτα φυσιολογικά. Η Νέντα ένιωσε για άλλη μια φορά την μαγεία στο μέρος, αλλά δεν ένιωσε να απειλείται από αυτήν. Μαγεία προστατευτικής φύσης. Που το κακό σε αυτό; Κι όμως, το απρόοπτο δεν άργησε να συμβεί. Ενώ πριν ήταν ο Βαλ αυτός που μύριζε μια ανύπαρκτη μυρωδιά, πεπεισμένος πως ήταν η μυρωδιά της γυναίκας του, είχε έρθει και η σειρά της Ουέλια. Οι υπόλοιποι την κοίταξαν, περιμένοντας να τους πει τι ήταν αυτό που μύριζε. Δεν μπορούσε να το εξηγήσει ακριβώς, όμως ήξερε πως ήταν ανδρική μυρωδιά. “Αν έχεις αρχίσει να μυρίζεις άντρες στην μέση του πουθενά, τότε μάλλον πάει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που πήγες με κάποιον, αν έχεις πάει και καθόλου!” είπε η Νέντα γελώντας. Η Ουέλια την στραβοκοίταξε,

Τα ακόλουθα πιστεύω ότι ταιριάζουν υπέροχα στην ιστορία που παίζουμε. Το πρώτο, μάλιστα, το αποδίδω στην Ρεγκίνα (και όχι Ρετσίνα, μικρή μου Ολίβια), ενώ το δεύτερο (ελπίζω να μην χρειαστεί να) το αφιερώνω στην Ερέθρια! A Dream Of Wolves In The Snow "oh, listen to the.... the children of the night what sweet music they make" may dreams be brought that i might reach the gentle strains of midnight speech and frozen stars that gild the forest floor through the swirling snow Volkh's children come to run with me to hunt as one to snatch the lambs of Christ from where they fall from where they fall To Thou Who Dwellest The Night Empathy arises whilst thou drapest this world in black; The only colour that can paint my soul Clad in the shades of night Thou reflects the pure of heart Amidst all the grief this winter unfoldeth The thorn in my side - thou retainst Thy breeze maketh me shiver Maimeth me with its frozen malice Thou minglest with the dense night I hearken to the voice