Naralis Analor, Afflatus Divine.

Η «θνητή» ζωή του Naralis Analor.

Ο Νάραλις γεννήθηκε το 405 DR στο Μυθ Ντραννόρ. Η μητέρα του ήταν μια gold elf priestess του Corellon και ο πατέρας του ήταν ένα moon elf/Bladesinger και αρχηγός ενός λόχου των Shields of Myth Drannor, ελίτ υπερασπιστών της πόλης. Ο Νάραλις από πολύ μικρή ηλικία βρέθηκε να υπηρετεί στον ναό του Labelas, θεού του χρόνου. Ανέβηκε γρήγορα σε ιεραρχία αλλά σταμάτησε κάπως απότομα όταν αποφάσισε να δώσει βαρύτητα στην ιαματική προσευχή και όχι σε θέματα που έχουν να κάνουν με τον χρόνο και την μακροζωία των ξωτικών. Στην εποχή του αποτελούσε τον καλύτερο θεραπευτή του ιερατείου του. Η μητέρα του, η Ednathiel, αν και ιέρεια του Κόρελον δεν αντέδρασε στην απόφαση του συμβουλίου των ιερατείων στο να ακολουθήσει ο γιος της έναν άλλον θεό. Εκείνη την εποχή το συμβούλιο διάλεγε τους θεούς που θα υπηρετήσουν οι νέοι ιερείς. Έτσι μετά από ολιγόωρη προσευχή ο Labelas διάλεξε τον Νάραλις.

Ο πατέρας του από την άλλη δεν συμφωνούσε καθόλου με την ιδέα ο Νάραλις να γίνει απλά ένας ιερέας έτσι το εκπαίδευσε στα κρυφά στις πολεμικές αρετές των ξωτικών. Η οικογενειακή κατάσταση του νεαρού ιερέα ήταν ιδιαίτερη. Τον αγαπούσαν πολύ και οι 2 πλευρές αλλά με διαφορετικό τρόπο. Οι γονείς του άνηκαν στα ξωτικά στα οποία ο μαγικός έρωτας εξασθένισε και με την πάροδο του χρόνου εξαφανίστηκε τελείως. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν απολάμβανε στιγμές οικογενειακής ραστώνης έστω και αν ζούσε κατά περιόδους σε διαφορετικά σπίτια. Η καθημερινή του όμως οικογένεια ήταν οι 2 καλοί του φίλοι: Κίριθ και Τέθριν. Στα χρόνια που πέρασαν μέχρι την πτώση του Μυθ Ντραννόρ οι 3 φίλοι επιδόθηκαν σε μια σειρά από απίστευτες περιπέτειες: από το να ζώσουν ζωές μέχρι τις ανακαλύψεις μαγικών αντικείμενων από τις αρχαίες εποχές. Ο Νάραλις ήταν ο πιο ήσυχος από τους 3 και ίσως ο πιο μεθοδικός. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε πόσες φορές έσωσε ο ένας τον άλλον!!!

Περίπου σε ηλικία των 300, ο Νάραλις είδε την μητέρα του να παίρνει το δρόμο προς το Evermeet, το βασίλειο των gold elves. To 702 DR χαιρέτησε την μητέρα του και αυτός συνέχισε την ζωή του στο λατρεμένο βασίλειο του Μυθ Ντραννόρ. Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι η μητέρα του προσπάθησε να τον πείσει να έρθει μαζί του αλλά ο ίδιος δεν ήθελε να αφήσει πίσω τα «αδέλφια» του. Αυτός που χάρηκε ιδιαίτερα ήταν ο πατέρας του ο οποίος θα μπορούσε πλέον να αφιερώσει περισσότερο χρόνο με τον μονάκριβο του γιό. Αυτό τουλάχιστον νόμιζε…

Το καλοκαίρι του 709 DR ήρθαν οι πρώτες αναφορές μαζικές μετακινήσεις ανθρωποειδών (Όρκς, Γκόμπλινς και Γκνόλς) στις παρυφές του μαγικού δάσους του Κόρμανθορ. Σήμανε συναγερμός αλλά μέσα σε 2 μήνες το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου εμφανίστηκαν από του πουθενά ένα στράτευμα από δαίμονες. Ο Galder, πατέρας του Νάραλις, κινήθηκε για την πόλη η οποία βρισκόταν κοντά στη δαιμονική εισβολή. Η πολιορκία του Helmgrove κράτησε για ένα περίπου χρόνο. Ήταν η πρώτη σημαντική ήττα των ξωτικών. Τα 2 ενεργά μέτωπα δεν άφηναν πολλές επιλογές στα ξωτικά, θα έπρεπε να εκκενώσουν το Μυθ Ντραννόρ. Ο θάνατος του Galder και η πτώση του Helmgrove το καλοκαίρι του 711 DR ήταν η αρχή του τέλους. Οι 3 φίλοι σοκαρισμένοι από τα νέα αποφάσισαν να παραμείνουν στην πόλη. Η πολιορκία του Μύθ Ντραννόρ διήρκησε 3 χρόνια από 711-714 DR. Αυτή η μεγάλη μάχη και η άλωση του Μυθ Ντραννόρ έμεινε στην ιστορία ως Weeping War…

Domain of Healing Glades, Amoria and Elysium.

Το domain του Νάραλις ονομάζεται το Παλάτι των ψυχών και βρίσκεται σε ένα μέρος στα σύνορα ανάμεσα στα Ηλύσια πεδία (1st layer of Elysium, Amoria και στα Beastlands, at outer planes. Η αρχιτεκτονική του παλατιού θυμίζει του ξακουστούς πύργους του Ηλίου του Μύθ Ντραννόρ. Το παλάτι των ψυχών περικυκλώνεται από την μια πλευρά από μια εύφορη κοιλάδα και από την άλλη ένα απότομο σχεδόν νεκρό βουνό. Ο ποταμός Ωκεανός (το βασικό ποτάμι που ενώνει όλα τα Ηλύσια πεδία) πέφτει από το βουνό μέσα στην κοιλάδα του domain, Healing Glades. Στην αυλή του βρίσκονται πάντοτε χιλιάδες περιστέρια τα οποία παραμένουν προσωρινά στο παλάτι του. Λέγεται ότι το κάθε λευκό περιστέρι είναι και μια ψυχή ενός ξωτικού η οποία περιμένει καρτερικά την επιστροφή του στην Αρμπόρεα. Έτσι ο Νάραλις μπορεί να επιβλέπει ποιες ψυχές φεύγουν πίσω στην Αρμπόρεα και ποιες καινούργιες έρχονται. Κάθε απόγευμα βγαίνει στο προαύλιο του παλατιού και τραγουδάει το Τραγούδι της «Λησμονημένης Επιστροφής». Οι ψυχές ηρεμούν και αφήνουν τις έννοιες πίσω στο κόσμο των ζωντανών βοηθώντας τες να ακολουθήσουν τον δρόμο για την ζεστή αγκαλιά των Seldarine. Οι προσφορές που κάνουν οι πιστοί στον Νάραλις είναι συνήθως οι προσευχές τους και διάφορα χειροποίητα αντικείμενα, από τα πιο απλά μέχρι πανοπλίες και όπλα.

Στα απόκρημνα βουνά ζει ένα περίεργος και σιωπηλός θεός των Halflings, ο θεός του θανάτου Urogalan. Οι θεοί συχνά ανταγωνίζονται σε ατελείωτες παρτίδες σκάκι και φυσικά υπάρχουν πολλά στοιχήματα. Το χειρότερο πράγμα που ζήτησε μια φορά ο Νάραλις όταν κέρδισε ήταν να κάνει τον μουντρούχο φίλο του να χαμογελάσει.
Το Healing Glades βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο των Ηλυσίων Πεδίων, την Amoria. Είναι ένα μέρος που κυριαρχεί το true good. Κάποια από τα χαρακτηριστικά όλων των Ηλύσιων Πεδίων (4 συνολικά) είναι:

1) Positive energy, 2 fast healing to all creatures
2) Non good characters receive a -2 to wisdom/intelligence/charisma checks
3) Summons always fails, it’s a place of free will so any monster who receives the calls chooses to come or not.
4) Oblivion to travelers (Will DC 10+1 /per week. Τα πλάσματα απολαμβάνουν τόσο πολύ την καλοσύνη και αποφασίζουν να τα παρατήσουν όλα και να μείνουν εδώ. Σαν να μην έφτανε αυτό χάνουν και levels!!! Εξαιρούνται οι μόνιμοι κάτοικοι- petitioners και οι servants of the gods native to this plane.

Η Αμόρια μοιάζει αρκετά με το prime material. Τα πάντα μπορούν να χαρακτηριστούν ως ήπια, μαλακά καλοκαίρια και ήρεμοι χειμώνες. Βροχή σύντομη η οποία πάντα την ακολουθεί το ουράνιο τόξο. Απέραντα λιβάδια περικυκλωμένα από δάσος. Ο «Ωκεανός» το ποτάμι δημιουργεί πολλές λίμνες και λειτουργεί και ένας δίαυλος για τις μετακινήσεις των κατοίκων. Τα ξέφωτα μέσα στα δάση είναι από το ομορφότερα ολόκληρης της πλάσης. Άλλα πλάσματα τα οποία αποκαλούν τα Ηλύσια πεδία σπίτι είναι οι άγγελοι Guardinal, οι οποίοι έχουν και ανθρώπινα χαρακτηριστικά αλλά και ζωικά. Ο αρχηγός του τάγματος και πρίγκιπας τους Prince Talisid μένει εδώ.

Άλλοι θεοί που κατοικούν στην Αμόρια είναι:

1) Οι 2 καλοί φίλοι του Νάραλις, Kirith Sotheril (The magess) and Tethrin Veralde (The shining one, Master of Blades) στο δικό τους domain που ονομάζεται Tethridar. Αρκετά συχνά οι 3 φίλοι επισκέπτονται ο ένας τον άλλον.
2) Lathander, Chauntea and Mystra (Forgotten Realms)
3) Mishakal (Healing) and Majere (Meditation and Faith) (Dragonlance)
4) Urogalan (Death) Halfling god
Ας δούμε τα αξιοθέατα της Αμόρια:
1) Η Πόλη του Αστεριού. Η μεγαλύτερη πόλη στο 1ο επίπεδο στα Ηλύσια Πεδία. Μπορεί να χαρακτηριστεί ως το κέντρο του πεδίου. Μια σύγχρονη μητρόπολη η οποία επεκτείνεται καθημερινά. Οι περισσότεροι ταξιδιώτες καταφθάνουν εδώ για να ξεκινήσουν την αναζήτηση τους. Ruler: Ishtar, human goddess of passion, love and defense to what a body holds dear (Θεά των Βαβυλωνίων).
2) Principality. Μια περιοχή η στην οποία η φύση είναι κυρίαρχη. Κανείς δεν έχει διεκδικήσει αυτή την περιοχή. Κάποιες ιστορίες λένε ότι κάποτε υπήρχε εδώ ένας θεός της φύσης ο οποίος ξεχάστηκε.
3) The nest of the Phoenix. Τα αγαπημένα μου πλάσματα δηλώνουν την Αμόρια σπίτι τους. Έχουν μια τεράστια φωλιά σε μια απέραντη κορυφογραμμή. Εκεί λαμβάνουν τις αποφάσεις τους για όλα τα θέματα που τους απασχολούν.
4) Quietude. Ίσως το μοναδικό μέρος στην Αμόρια που δεν έχει τόσο βλάστηση όσο στο υπόλοιπο πεδίο. Το κλίμα είναι ξηρό και σχεδόν είναι μια έρημος. Ο μεγάλος όμως ποταμός διασχίζει την κοιλάδα κάνοντας την εύφορη. Θυμίζει τον Νείλο των αρχαίων αιγυπτίων και πώς να μην συμβαίνει αυτό; Η βασίλισσα εδώ είναι η πολύ μας γνωστή Ίσις, θεά του γάμου, της μαγείας και της μητρότητας. Όταν δεν χρειάζεται να βρίσκεται στην Αρκαδία, Πόλη του Ηλίου, δίπλα στον άντρα της Οσίρις, περνάει χρόνο στο μαγευτικό της βασίλειο αναζητώντας λίγες στιγμές ηρεμίας και δημιουργίας.
5) Ro-Stau (Doors of the Corridors). Είναι μια μαγική σφαίρα η οποία μπορεί να ταξιδεύει ανά πάσα στιγμή στα 4 στρώματα στα Ηλύσια πεδία. Τις περισσότερες στιγμές βρίσκεται δίπλα στο βασίλειο της Ίσις. Αυτή είναι η κατοικία του Seker ο οποίος είναι ο θεός του θανάτου (πολύ θάνατος στην Αμόρια!!!).

Η μεταφορά από το ένα μέρος στο άλλο είναι ιδιαίτερη εύκολη διαδικασία για τα good πλάσματα. Ένα από τα χαρακτηριστικά είναι ότι αν ξέρεις που θέλεις να πας απλά ταξιδεύεις και μέσα σε 1d10 ώρες φτάνεις στον προορισμό σου. Ας μην αναφέρω τι παθαίνουν τα κακά παιδάκια…

Το ξέρω ότι βαρεθήκατε!!! Πριν τελειώσω αυτή την ανάρτηση θα ήθελα να αναφέρω τις πηγές που χρησιμοποίησα και για τις 2 αναρτήσεις. Πέρα από αυτά που έφτιαξα από μόνος, υλικό αντλήθηκε από : Manual of the planes 3rd and 1st edition, Planescape Campaign setting, Planes of Conflict: Planescape accessory, Ruins of Myth Drannor: Box set, Ad&d module: The fall of Myth Drannor, Dragon Magazine 155 & 236 και φυσικά πολύ φαντασία.

Up to the Stories!!!!

Comments

Πολύ θανατίλα στα Ηλύσια Πεδία!!!

Αν το κομμάτι με τους δύο φίλους του Νάραλις υπάρχει σε κάποιο συγκεκριμένο βιβλίο και δεν το έγραψες εσύ εξ'ολοκλήρου, τότε θέλω το βιβλίο!

Κατά τα άλλα, χαρά στο κουράγιο σου με τόσο διάβασμα και ώρες αναζήτησης!
Athar Vulrax said…
Τελικά μεγάλος μαμάκας αυτός ο Νάραλις. Προσπάθησε ο πατέρας του να τον κάνει άντρα, αλλά αυτός εκεί, κολλημένος στο παπαδιλίκι. Για αυτό και ο πατέρας του παράτησε την μάνα του, δεν άντεξε ο άνθρωπος και με το δίκιο του δηλαδή. Χρυσό ξωτικό και ιέρεια του Κόρελλον; Καλύτερα να την έμπηγε σε μια φωλιά με σφήκες, πιο ευχάριστο θα ήταν! Τέλος πάντων, του τρώει ο Τεθρίν το γκομενάκι και αυτός εκεί, προσευχούλα και κατάνυξη. Και όταν τέλος γίνεται θεός του θανάτου (αν είναι δυνατόν ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ!!!!) κάθεται και τραγουδάει μπαλάντες της λησμονιάς στις ψυχές τις μεταμορφωμένες σε άσπρα περιστέρια!!! Αντί να ικανοποιήσει όλες τις γκοθάδικες φαντασιώσεις, ως το τέλειο και υπέρτατο σάκκουμπους, που θα έπρεπε να έχει μικρός, αυτός κάθεται και παίζει σκάκι με έναν πορδοβούλωμα θεό του θανάτου, ο οποίος τουλάχιστον προσπαθεί να διατηρήσει μια στοιχειώδη σοβαρότητα! Σκάκι, ούτε καν τάβλι με ελληνικό καφέ και τσιγάρα στο τασάκι. Καταλήγω λέγοντας ότι το μέλος της συγγραφικής ομάδας του DnD που συνέλαβε αυτή την θεότητα πρέπει να έτρωγε πολλά γλειφιτσούρια μικρός και να του απαγόρευσε ο πατέρας του να πηγαίνει στο κατηχητικό γιατί ήταν απεργός ανθρακωρύχος και υποστηρικτής των Ζαπατίστας. Αυτά για τον Νάραλις, άντε και καλό κατευόδιο!!!

Popular posts from this blog

Heroic Fantasy: Class Acts: Druid

Tales from the Post: Σκέψεις και μια αφιέρωση!

Planescape: Age of Spiders