Time stood still once more - History of Ananke, Rhys and Lia Markin

Πως είναι δυνατόν να πεθάνει ο Χρόνος και η Μοίρα, όταν καθημερινά νοιώθεις την παρουσία τους σαν καινούρια πνοή, σαν αερικό;

“All of this has happened before and all of this will happen again...”

Κανείς δεν περίμενε εκείνη την επίθεση. Ήταν τόσο αιφνίδια που τους άφησε όλους μουδιασμένους, χωρίς να προλάβουν να οργανωθούν και να αμυνθούν. Τώρα πια οι άντρες βρίσκονταν νεκροί ή αργοπέθαιναν στις άκρες του δρόμου καθώς οι επιδρομείς έδεναν στα άλογα τους τα κάρα και τις γυναίκες που είχαν αιχμαλωτίσει. Τώρα πια δεν θα έφταναν ποτέ στην αρχαία Orva, το σημερινό Cormyr.

“Οι γυναίκες είναι τα πολυτιμότερα λάφυρα αυτού του καραβανιού, και ευτυχώς αυτή τη φορά δεν είναι πολλές οι άσχημες!” άκουσε να λέει ένας από τους επιδρομείς, η μία από τις δύο ανθρώπινες φιγούρες αυτής της συμμορίας. Η ίδια δεν έκλαιγε όπως οι άλλες, και ας ήταν μικρή, μόνο 16 χρονών. Ήταν η μόνη απολύτως ψύχραιμη, η μόνη που τολμούσε και κοιτούσε κατάματα την ανθρώπινη ανδρική φιγούρα που είχε μόλις μιλήσει.

“Εσύ είσαι ο αρχηγός αυτής της συμμορίας;” ρώτησε με σταθερή φωνή. “Απαιτώ να μάθω το όνομα σου!”

“Ποια νομίζεις πως είσαι και απαιτείς;” απάντησε ο άντρας φανερά εκνευρισμένος. “Είσαι μία από τις αιχμαλώτους μου και αν συνεχίσεις έτσι δεν θα ζήσεις για να βγάλεις άλλη κουβέντα από το στόμα σου!” της φώναξε.

“Το όνομα μου είναι Ananke...” είπε χωρίς να στρέψει ούτε στιγμή το βλέμμα της από πάνω του. “...και εσύ πρέπει να είσαι ο Rhys.”

Ο άντρας κόμπιασε για μια στιγμή. Μετά προσπάθησε να ανακτήσει την προηγούμενη στάση του, όμως η Ananke ήξερε πως δεν έκανε λάθος. Αυτός ο άντρας ήταν το πεπρωμένο της...

“Μα καλά, είσαι τρελός; Γιατί δεν την άφησες και αυτήν στα ορκς; Τι τρέχει με σένα;” ούρλιαζε η Lia. “Εσύ δεν είπες πως ήξερε το όνομα σου; Θέλεις να μας ανακαλύψουν;”

“Δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο Lia, κανείς δεν θα μας ανακαλύψει. Κανένας δεν ήξερε για την επίθεση στο καραβάνι παρά εσύ, o Baurk και οι άλλοι δύο αρχηγοί του καταυλισμού. Δεν ξέρω πως η μικρή γνωρίζει, αλλά σκοπεύω να μάθω. Και ποιο καλύτερο μέρος να την ανακρίνω από την υπόγα μας;”

Ο Rhys όμως δεν έλεγε όλη την αλήθεια. Αυτή η κοπέλα του είχε κινήσει το ενδιαφέρον. Αυτό το νεαρό κορίτσι που δεν φοβήθηκε, που στάθηκε στα πόδια της και δεν έχασε την αξιοπρέπεια της. Κατά κάποιο περίεργο τρόπο την θαύμασε. Δεν είχε σκοπό να την αφήσει στα ορκς.

Οι μέρες κυλούσαν αργά σε εκείνο το υπόγειο δωμάτιο. Ήταν σαν να είχε σταματήσει ο χρόνος, όμως η Ananke ήξερε πως το πεπρωμένο της ήταν κοντά, ίσως πιο κοντά από όσο μπορούσε και η ίδια να φανταστεί.

“Πως είναι δυνατόν να ξέρεις το παρελθόν τόσο καλά, με τόσες λεπτομέρειες;” την ρωτούσε ο Rhys και κρεμόταν μαγεμένος από τα χείλη της.

“Δεν γνωρίζω πως, όμως για μένα το παρελθόν είναι σαν βιβλίο, το μόνο που χρειάζεται να κάνω είναι να ανατρέξω στην κατάλληλη σελίδα όταν αναζητώ κάτι. Το μέλλον όμως είναι αυτό που μου διαφεύγει” του έλεγε και προσπαθούσε να μην φανερώσει το μυστικό της, πως ακόμα και το μέλλον ήταν ένα ακόμα βιβλίο για αυτήν... “Ξέρω για την γυναίκα που είχες στο παρελθόν και για το παιδί σου που πέθανε από την πανούκλα. Πως αυτή σε κατηγόρησε για τον θάνατο του και σε εγκατέλειψε. Πως η αδερφή σου ήταν ο μόνος άνθρωπος που σου στάθηκε. Πως ξεκίνησες το λαθρεμπόριο...”

Το πρόσωπο του Rhys σκοτείνιασε. “Φτάνει. Μη λες άλλα. Καλά λέει η Lia πως είσαι επικίνδυνη. Ρισκάρω τις ζωές μας που σε κρατάω ακόμα ζωντανή!” Σηκώθηκε από την καρέκλα και κατευθύνθηκε προς το μέρος της. Της σήκωσε το φόρεμα και έσκισε το εσώρουχο της. Τα ρούχα του μύριζαν ιδρώτα, κρασί και καπνό. Η τελευταία της μνήμη εκείνης της νύχτας ήταν το κάψιμο χαμηλά και τα παγωμένα του χέρια, λίγο πριν λιποθυμίσει...

Οι φωνές από το σπίτι έφταναν πεντακάθαρα μέχρι το υπόγειο που είχε γίνει το σπίτι της.

“Rhys ως εδώ! Δεν φτάνει που δεν την ξεπάστρεψες όταν έπρεπε, τώρα καταλαβαίνεις τι ζητάς; Πως είναι δυνατόν να θέλεις να κρατήσεις το μούλικο που θα γεννήσει; Δεν μας φτάνει που θρέφουμε αυτήν τόσους μήνες, τώρα θέλεις να παραστήσεις τον καλό πατέρα;”

Η Lia ήταν έξω φρενών. Ο αδερφός της δεν σκεφτόταν καθαρά εδώ και πολύ καιρό. Στην αρχή πίστεψε πως τον είχαν μαγέψει, αλλά δεν υπήρχε καμιά μαγική επίδραση πάνω του. Ούτε κάποιο φίλτρο ήταν. Αυτό το μικρό τσουλάκι είχε τρομακτική επίδραση πάνω του και τώρα ήξερε το γιατί. O Rhys νόμιζε πως είναι ερωτευμένος. Ήθελε να παντρευτεί την μικρή και να αναγνωρίσει το παιδί. Όχι, η Lia δεν είχε σκοπό να ρισκάρει να τα χάσει όλα. Η μικρή θα έβγαινε από την μέση. Και που ξέρεις, μπορεί και το μπάσταρδο να είχε κάποια καλή μελλοντική χρήση...

“Σπρώξε!” της φώναζε η μαμή. “Πιο δυνατά!”

Το δωμάτιο γέμισε από τα κλάματα του μωρού. “Είναι ένα γλυκύτατο κοριτσάκι” της είπε η μαμή. Την κράτησε στην αγκαλιά της όσο η γυναίκα μάζευε τα σεντόνια και άλλαζε το νερό. “Θα σε φωνάζω Fate” της είπε και την φίλησε γλυκά. Η μικρή φάνηκε σαν να της ανταπέδωσε το χαμόγελο.

“Δώσε μου την μικρή και πιες αυτό” είπε η μαμή. “Θα σε βοηθήσει να κοιμηθείς για να μπορέσω να σε ράψω. Σε λίγες ώρες θα είσαι ξεκούραστη και έτοιμη να θηλάσεις.”

“Δώσε μου την μικρή μου πρώτα” είπε. “Θέλω να την ξαναδώ”.

Η μικρή κούρνιασε στην αγκαλιά της. Η Ananke έσκυψε και της ψιθύρισε στο αυτί. “Μη φοβηθείς. Όλα αυτά έχουν ξανασυμβεί στο παρελθόν και θα ξανασυμβούν στο μέλλον. Τα οράματα σου θα σε οδηγήσουν στην αγκαλιά μου. Τώρα όμως πρέπει να φύγω. Ο δικός μου Χρόνος τελείωσε τώρα...”

Η μικρούλα της χαμογέλασε, χασμουρήθηκε και αποκοιμήθηκε γλυκά στην αγκαλιά της. Ήταν η τελευταία φορά που είδε την μητέρα της.

Όλα είχαν γίνει όπως τα είχε σχεδιάσει. Η Ananke κείτονταν νεκρή στο κρεβάτι, με το μωρό από δίπλα της να κοιμάται. Αυτό που εκνεύριζε την Lia πιο πολύ από όλα ήταν η γαλήνια έκφραση της κοπέλας. Ήθελε πολύ να της είχε δοθεί η ευκαιρία να την βγάλει από την μέση βασανίζοντας την αργά, για να μάθει από που γνώριζε τόσα πολλά για αυτούς, όμως δεν είχε επιλογή, έπρεπε να φανεί πως είχε πεθάνει στην γέννα. Η μαμή είχε ακολουθήσει πιστά τις οδηγίες της. Την είχε κοιμίσει χωρίς να την ράψει, αφήνοντας την να πεθάνει από αιμορραγία. Τώρα το μόνο που έμενε ήταν να πει τα νέα στον αδερφό της και να του σταθεί, όπως κάθε “σωστή” αδερφή θα έκανε. Όσο για το μούλικο, θα φρόντιζε να μην μάθει ποτέ την αλήθεια...

Ananke

Lia Markin

Rhys Markin