Η Υπόσχεση: μια μικρή ιστορία στον κόσμο του IronClad.

Η υπόσχεση

…Έλεγχος συστημάτων… καταγραφή ζημιών… το υποσύστημα υποστήριξης ζωής καταρρέει.. εκτιμώμενος χρόνος 700 δευτερόλεπτα…699…698…697…696…

Υποτίθεται ότι ήταν μια γρήγορη και καθαρή δουλειά. Μια αιφνίδια επίθεση στο μεταγωγικό της Ομοσπονδίας, αρπαγή του πακέτου και συνάντηση στο σημείο παράδοσης. Είχαν περάσει 25 χρόνια και οι δουλειές αυτές για το Καρτέλ ήταν το φυστικοβούτυρο στο ψωμί του Ριχάρντου.

Πως και θυμήθηκα το φυστικοβούτυρο; Αναρωτήθηκε ο Ριχάρντο. Είχε δοκιμάσει μια φορά όταν ήταν παιδί, τότε που ακόμα μάθαινε την έννοια της λέξης αρπαγή. Του είχε αρέσει πολύ και δεν το είχε ξεχάσει, μα τώρα η μοναδική γεύση που είχε στα χείλια του ήταν αυτή του αίματός του. Το μικρό και ευέλικτο αστρόπλοιο του είχε υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά από τους Ομοσπονδιακούς. Είχε συνηθίσει να ξεφεύγει από τους αντιπάλους τους αλλά αυτή την φορά τον είχαν τσακώσει. Ένοιωθε σαν να τον περίμεναν στην επόμενη γωνιά του γαλαξία. Το σκάφος του χτυπήθηκε και την τελευταία στιγμή χρησιμοποίησε τις εναπομείναντες γεννήτριες για τον μανδύα επικάλυψης και για ένα ξέσπασμα ταχύτητας.  Το αγαπημένο του άλογο όμως τον εγκατέλειψε και τώρα περνούσε τις τελευταίες του ανάσες σε έναν βραχώδη αστεροειδή.

Πόσα περάσαμε μαζί φίλε μου; Αναλογίστηκε ο Ριχάρντο χαϊδεύοντας το μαυρισμένο ταμπλό καθώς τα πολλαπλά και πολύχρωμα λαμπάκια έδειχναν ότι τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά.

572…571…570…το υποσύστημα υποστήριξης ζωής καταρρέει… καίριο λάθος στο….

Δεν βγάζεις τον σκασμό παλιομηχάνημα… φώναξε ο Ριχάρντο και προσπάθησε να σηκωθεί. 

Το ηλικιωμένο του σώμα ήταν πληγωμένο και αδύναμο. Αμέτρητες μάχες με τους εχθρούς και με τους εχθρούς των φίλων του Καρτέλ είχαν αφήσει το αποτύπωμα τους. Όμως δεν είχε μετανιώσει ούτε για μια ημέρα, ούτε για μια αναμέτρηση. Στάθηκε για λίγο όρθιος μέσα στο σκάφος. Καπνός και ηλεκτρικές εκκενώσεις γέμιζαν την ορατότητα του στην σχεδόν καταστραμμένη καμπίνα. Προσπάθησε με το χέρι να καθαρίσει το τοπίο και τελικά είδε το πακέτο. Ένα τόσο μικρό μεταλλικό κουτί αλλά ένας τόσος μεγάλος μπελάς. Η Αμαρυλλίδα είχε ποντάρει πολλά σε αυτή την αρπαγή και σε αυτό το αντικείμενο. Ο Ριχάρντο δεν ρωτούσε ποτέ για τις λεπτομέρειες μιας αποστολής, τον ενδιάφερε μόνο αποτέλεσμα. Η ανάσα του είχε γίνει βαριά και έβηξε για λίγα δευτερόλεπτα.

444…443…442..441…κλείσιμο κάλυψης… ανακατανομή ενέργειας στην υποστήριξη ζωής…

Ήταν πλέον ζήτημα χρόνου. Η κάλυψη είχε φύγει και οι Ομοσπονδιακοί θα τον έβρισκαν και θα έπαιρναν πίσω το πολύτιμο πακέτο τους. Ο ίδιος δεν θα ζούσε για να το δει και η τελευταία πνοή θα έμενε παρέα με το ετοιμοθάνατο άλογο του.

Ξαναγύρισε στο πιλοτήριο και ξεκίνησε να πατάει μια σειρά από κουμπιά.

Έναρξη επικοινωνιών… εκτιμώμενος χρόνος 250..249..248..

Ότι και να κάνεις σε αυτήν την ζωή πρέπει να πληρώσεις και αυτό ήταν κάτι που το γνώριζε καλά ο Ριχάρντο. Οι επικοινωνίες θα του έδιναν μια ύστερη προσπάθεια εις βάρος τα τελευταία αποθέματα ενέργειας του μισοκαταστραμμένου σκάφους του.

…Εισερχόμενες κλήσεις 3… Εισερχόμενες κλήσεις 3… υπολειπόμενος χρόνος 202..201..200..199..

«Αρχίζει το πάρτι» σκέφτηκε ο καπετάνιος και άνοιξε ένα μικρό ντουλαπάκι και άρπαξε το τελευταίο του πούρο. Το άναψε και εισέπνευσε το μαλακό καπνό.

Ούτε να το σκέφτεσαι μηχάνημα να μου πεις πόσος χρόνος μου μένει πλέον. Άνοιξε τις κλήσεις, είπε σθεναρά ο καπετάνιος και εμφανίστηκε μια τρεμάμενη εικόνα στην ραγισμένη οθόνη του πιλοτηρίου.

«Σας ομιλεί ο καπετάνιος Έντουμντ της Ομοσπονδίας των ανθρώπων. Επιθυμούμε επιστροφή του πακέτου και ως αντάλλαγμα προσφέρουμε μια δίκαιη δίκη» 

«Δίκαιη δίκη; Μου αρέσει η ιδέα. Οι συντεταγμένες μου είναι χ,ψ,ω και σας περιμένω…» δήλωσε μειδιώντας ο Ριχάρντο, «τώρα να με συγχωρέσετε αλλά δεν έχω και πολύ χρόνο» και πάτησε το κουμπί για να δεχτεί την επόμενη κλήση.

«Μίρντα, πρώτη κυρία των πρωτογέννητων. Καπετάνιε Ριχάρντο επιθυμούμε τις συντεταγμένες για να έρθουμε να βοηθήσουμε στην διάσωση σας» η φωνή ακούστηκε από τα ηχεία του σκάφους. Ήταν μια αέρινη φωνή αλλά ο καπετάνιος γνώριζε ότι πίσω από τον ήχο κρύβονταν το σιδερένιο πρόσωπο της Μίρντας.

«Να με σώσετε; Πόσο ωραία ακούγεται στα αυτιά μου; Οι άνθρωποι θα είναι στις συντεταγμένες μου σε λίγα λεπτά. Αδράξτε την στιγμή και την ευκαιρία και στείλτε τους στην παλιά γη» και ρούφηξε μια τζούρα από το τελευταίο του πούρο.

…Υπολειπόμενος χρόνος… 101…100…99…98…97…

Τελευταία εισερχόμενη κλήση… τελευταία τζούρα από το πούρο…

 Η ζαλάδα άρχισε να τυλίγει την σκέψη του καπετάνιου σαν νεκροσάβανο και μια λάμψη εμφανίστηκε στο ορίζοντα. Η Ομοσπονδία είχε καταφθάσει. Το παιχνίδι είχε στηθεί.

«Ριχάρντο; Ριχάρντο; Που είσαι; Τι συνέβη; Έχεις το πακέτο; Οι ζωτικές ενδείξεις σου και του Αλόγου του Διαβόλου δεν είναι καλές. Ανέφερε τώρα» ακούστηκε η σκληρή φωνή της Αμαρυλλίδας.

62…61…60…59…

«Έχω το πακέτο Αμαρυλλίδα αλλά νομίζω ότι δεν θα το κρατήσω για πολύ. Βλέπεις, οι εχθροί και οι φίλοι μας είναι έτοιμοι να το αρπάξουν» είπε ο καπετάνιος και ξεκίνησε να πατάει μια σειρά από κουμπιά.

«Ριχάρντο, ποιες είναι οι συντεταγμένες σου; Θα προσπαθήσω να έρθω» η φωνή της Αμαρυλλίδα είχε μαλακώσει πλέον, «Μην το βάζεις κάτω».

«Αμαρυλλίδα πάντα μου άρεσες και πάντα πίστευα ότι ήσουν ο καλύτερος αρχηγός που είχε ποτέ του το Καρτέλ. Αλλά αυτήν την φορά δεν έχουμε χρόνο γιατί ο χρόνος κλάπηκε από εμάς» είπε χαμηλόφωνα.

44…43…42…41…40…39…

Η φωνή της Αμαρυλλίδας ακούστηκε αλλά διακόπηκε απότομα από τον Ριχάρντο.

«Ο χρόνος πέρασε αφεντικό. Το πακέτο δεν ανήκει σε κανέναν πλέον. Θέλω να μην ξεχάσεις την υπόσχεση Αμαρυλλίδα. Ότι και να γίνει είναι ο λόγος που πολεμώ και η τελευταία μου επιθυμία» τόνισε ο Ριχάρντο.

 Ήταν πλέον κουρασμένος, ήθελε να κλείσει τα μάτια του και να ξεκουραστεί και όλα να περάσουν σαν έναν κακό όνειρο. Αλλά η φωνή της Αμαρυλλίδας τον επανέφερε πίσω στην πραγματικότητα.

« Ότι και να σκέφτεσαι Ριχάρντο να μην το κάνεις, με ακούς; ΡΙΧΑΡΝΤΟ!!!» ούρλιαξε τις τελευταίες τις διαταγές η νέα αρχηγός του Καρτέλ.

20..19..18.. Άνοιξε όλα τα κανάλια επικοινωνίας τώρα παλιομηχάνημα…. διέταξε ο καπετάνιος.

Ο Ριχάρντο ξεκίνησε να τραγουδάει μια μελωδία χαμηλόφωνα χτυπώντας ρυθμικά το χέρι του πάνω στο ξεσκισμένο παντελόνι του.

They call him Caballo Diablo
Half horse, half devil they say
Caballo Diablo, the outlaw
Of the Blanca Sierra Madre

5..4..3.. Εμπρός πιστό μου άλογο για το τελευταίο μας ταξίδι πέρα από τα αστέρια….

Η έκρηξη ήταν δυνατή και κομμάτια πέτρας πετάχτηκαν ολούθε. Το πλοίο της Ομοσπονδίας χτυπήθηκε όχι πολύ αλλά τόσο όσο χρειαζόταν για να μην αντιληφθούν τα πυρά από το σκάφος των πρωτογέννητων.

Σε ένα πλανήτη στα όρια του γαλαξία όπως ονομάζεται η περιοχή, η Αμαρυλλίδα έσπασε την οθόνη της. Οργή θυμός και λύπη συγκεντρωμένα σε ένα πρόσωπο, ένα εξωγήινο πρόσωπο όπως το αποκαλούσε ο Ριχάρντο.

«Έχε γεια Άλογο του Διαβόλου» ψιθύρισε η αρχηγός του Καρτέλ και αμέσως έδωσε την εντολή.

«Εκτελέστε τους ομήρους και στείλτε τα κεφάλια τους στους υπεύθυνους» διέταξε αποφασισμένα. Το επιτελείο την κοίταξε τρομαγμένο και όλοι σταμάτησαν να κάνουν την δουλειά τους.

« Ο πόλεμος ξεκίνησε» σηκώθηκε και περπάτησε σιωπηλή προς τους ανελκυστήρες.

Stay Safe and up to the stories.


Sir Oliva de ilien.

Comments

Popular posts from this blog

Heroic Fantasy: Class Acts: Druid

Tales from the Post: Σκέψεις και μια αφιέρωση!

Planescape: Age of Spiders